WDW Rejonu Majowe
„Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić, bracia?» – zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. «Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz».” (Dz. 2, 37-39)
W dniu 16.03.2019r. w kościele parafialnym pw. Przemienienia Pańskiego w Załomiu członkowie DK rejonu Majowe przeżywali Wielkopostny Dzień Wspólnoty.
Po przedstawieniu programu WDW i zapaleniu świecy (zawiązaniu wspólnoty) katechezę na temat „Świadectwo – codzienność ucznia Pana” wygłosił moderator rejonu Majowe ks. Dariusz Kiljan. Następnie odbyło się spotkanie w grupach, gdzie próbowaliśmy odpowiedzieć na wiele pytań zawartych w przemówieniu Papieża Franciszka w czasie czuwania modlitewnego 26 stycznia na Polu Jana Pawła II (Metro Park) w Panamie.
Głównym celem spotkania w grupach było ukazanie praktycznego wymiaru świadectwa życia w służbie ewangelizacji.
Wsłuchując się w słowa katechezy mogliśmy usłyszeć, że osoby które jeszcze nie znalazły swojej drogi do Boga to ci co stoją „w przedsionku”. To właśnie im powinniśmy wskazywać właściwą drogę poprzez dawanie świadectwa swoim życiem. Ludzie przedsionka mówią innym językiem niż język prezbiterium, którego nie rozumieją. Dlatego musimy prosić Ducha Świętego o „obcy język” aby nim mówić do ludzi przedsionka. Mówienie ich językiem jest wyjściem w inny świat. Język, którym przemawiamy powinien być to „język miłości, dobra i przebaczenia”. Usłyszeliśmy, że kościół potrzebuje autentyczności w przekazywaniu Słowa Bożego, oraz to, że ludzie głoszący Słowo Boże powinni nim żyć tak aby inni widzieli.
Podczas pracy w grupach padało wiele odpowiedzi jak pracować z młodzieżą i jak ewangelizować młodzież. Uznaliśmy, że młodzież jest dla nas wyzwaniem. Czy chcemy, czy nie, jesteśmy za nich odpowiedzialni. Musimy dążyć do tego, aby ich spotkanie z nami było doświadczeniem spotkania z Chrystusem, człowiekiem który wierzy w Boga. Owoce naszej pracy mogą być dla nas niewidoczne, jednak musimy być cierpliwi, konsekwentni i autentyczni w naszej wierze. Warto jest mówić do młodego człowieka „dobrze, że tu jesteś”, wyciągnąć do niego rękę i powiedzieć ,że się za niego modlimy. Padało wiele przykładów jak nasza postawa, styl bycia, życie wiarą mogą lub stały się dla kogoś świadectwem. Trudno w tym miejscu przytaczać wszystkie przykłady ale najprostszymi i jednocześnie najbardziej widocznymi mogą być np.:
– znak krzyża lub modlitwa przed posiłkiem w restauracji,
– znak krzyża w momencie przechodzenia w pobliżu kościoła, krzyża przydrożnego lub innego uświęconego miejsca,
– uczestniczenie całą rodziną w eucharystii (jak najbliżej ołtarza), czynne włączanie się w eucharystię poprzez jakąkolwiek posługę i wspólne przystąpienie do komunii świętej.
W trakcie rozmów z młodzieżą powinniśmy ich uświadamiać, że bycie w kościele to nie tylko uczestnictwo w Mszy Świętej. Musimy im wskazywać, że w kościele dzieje się wiele innych rzeczy i zapraszać ich do włączania się w życie różnych wspólnot, które są we wspólnocie parafialnej.
W dalszej części WDW, po odbyciu namiotu spotkania, uczestniczyliśmy w liturgii Mszy Świętej sprawowanej przez ks. dziekana Tadeusza Szponara z parafii p.w Opatrzności Bożej (osiedle Majowe).
Następnie udaliśmy się na wspólną agapę, gdzie dzieliliśmy się przeżyciami z odbytego WDW.
Dorota i Bogusław Borowscy
