Zaproszenie na spotkanie Diakonii Oaz Rekolekcyjnych – 21.03.2024

Szczęść Boże.
Bardzo serdecznie zapraszamy na spotkanie formacyjne Diakonii Oaz Rekolekcyjnych.

Temat diakonii: Liturgia – pracujemy na materiałach do formacji permanentnej 2023/2024 – więcej na stronie www.oaza.pl.

Spotkanie odbędzie się w czwartek 21 marca 2024 roku o godzinie 19:00 w części katechetycznej plebanii (wejście po schodach – prawa strona) przy parafii pw. Najświętszego Zbawiciela w Szczecinie – ul. Barnima 22A.

Samochody prosimy parkować albo na ul. Barnima (prosimy nie blokować wjazdu na teren parafii – szlaban) albo od strony kościoła ul. Słowackiego.

Do zobaczenia!
Z Panem Bogiem!

Karolina i Hubert Kaczmarek wraz z Ks. Łukaszem Paluch – odpowiedzialni za Diakonię Oaz Rekolekcyjnych.

Wielkopostny Dzień Wspólnoty 2024

W dniu 09 marca 2024 roku we wszystkich rejonach naszej diecezji odbył się Wielkopostny Dzień Wspólnoty.
Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji z tego wydarzenia oraz zapoznania się z nadesłanymi relacjami oraz świadectwami

Rejon Bukowe
Rejon Gumieńce

Fotorelacja

Rejon Myślibórz

Fotorelacja
Świadectwo Beaty i Jerzego
Świadectwo Teresy i Andrzeja

Rejon Niebuszewo
Rejon Pogodno
Rejon Police

Fotorelacja

Rejon Słoneczne

Fotorelacja

Rejon Stargard

Fotorelacja
Świadectwo Agaty
Świadectwo Basi i Tomka

Rejon Śródmieście

Fotorelacja

Rejon Świnoujście

Fotorelacja
Świadectwo Agaty

Rejonowa Msza Św. rejonu Pogodno.

Fotogaleria

Podczas spotkania na kręgu rejonowym w dniu 12.02.2024 r. podjęliśmy myśl, aby w duchu tegorocznego hasła „ Kościół żywy” zaproponować małżeństwom przynależnym do rejonu Pogodno comiesięczną, wspólnotową, niedzielną Eucharystię.

Owe Msze Św. miałyby się odbywać raz w miesiącu, za każdym razem w innej parafii naszego rejonu. Nie byłaby to Msza oddzielna, ale wspólnotowa razem z parafianami. Inicjatywę tą wcieliliśmy w życie w dniu 03.03.2024 r.

Pierwsza taka Msza Św. odbyła się w tym dniu w parafii p/w Świętej Trójcy na Krzekowie. Mszy przewodniczył i kazanie wygłosił nasz moderator rejonowy ks. Krzysztof Żuk. Na początku Mszy, w krótkich słowach powitał zebranych i przedstawił parafianom formację Domowego Kościoła. Członkowie ruchu posługiwali w czasie liturgii przy czytaniach oraz śpiewie psalmów. Ksiądz Krzysztof nawiązując do niedzielnej ewangelii J 2/13-15/ wygłosił homilię, w którą wplótł również wątki dotyczące naszej formacji i w ten sposób przygotował uczestników Mszy do wysłuchania świadectwa, które dali Zofia i Mariusz. Na końcu ksiądz podziękował za uczestnictwo w Eucharystii i znowu nawiązując do Ewangelii wyraził nadzieję, że być może formacja Domowego Kościoła mogłaby się stać dla niektórych par drogą do oczyszczenia świątyni swojego ciała jak również szerzej świątyni swojego małżeństwa.

Po Mszy Św. odbyło się spotkanie uczestników przy kawie gdzie można było podzielić się życiem. Sprzyjało to bliższemu poznaniu się rodzinom należącym do naszego rejonu. Największą jednak radością dla nas było to, że na spotkanie przyszło też małżeństwo spoza wspólnoty. Wszyscy staraliśmy się ich zaciekawić tym, co daje nam przynależność do DK. We Mszy z naszego rejonu uczestniczyło około 40 osób.

Uważamy, że naprawdę była to bardzo udana niedziela, a wszystkim uczestnikom i osobom zaangażowanym w posługi z serca składamy wielkie Bóg zapłać.

Małgosia i Sławek Olędzcy

Wielkopostny Dzień Wspólnoty 9.03.2024

Rejon Świnoujście, parafia pw. Bł. Michała Kozala, rozpoczęcie godz. 10.00, Msza święta godz. 13.00.

Rejon Myślibórz, Swobnica parafia pw. św. Kazimierza, rozpoczęcie godz. 10.00. Msza św. godz. 15.00.

Rejon Niebuszewo, Szczecin parafia pw. Św. Stanisława Kostki, rozpoczęcie godz. 10.00. Msza św. godz. 13.30.

Rejon Śródmieście, Szczecin Kawiarenka ODY, ul. Bogurodzicy 3, rozpoczęcie godz. 10.00, Msza św. godz. 13.00.

Rejon Bukowe, Szczecin parafia pw. Chrystusa Dobrego Pasterza, rozpoczęcie godz. 10.00, Msza św. godz. 12.45.

Rejon Stargard, parafia pw. Bożego Miłosierdzia, rozpoczęcie godz. 11.00. Msza św. godz. 14.30.

Rejon Słoneczne, Szczecin – Dąbie parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, rozpoczęcie godz. 12.30, Msza św. godz. 16.30.

Rejon Gumieńce, Szczecin parafia pw. Przemienienia Pańskiego, rozpoczęcie godz. 14.00, Msza św. godz. 16.30.

Rejon Pogodno, Szczecin, parafia pw. Najświętszego Odkupiciela, rozpoczęcie godz. 14.00, Msza św. godz. 17.15.

Rejon Police, parafia pw. Św. Kazimierza, rozpoczęcie godz. 10.00. Msza św. godz. 12.35.

49 Kongregacja Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie

Fotorelacja

Świadectwo Ani i Huberta

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

W dniach 23-25 lutego 2023r. uczestniczyliśmy na Jasnej Górze w 49. Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie. Razem z odpowiedzialnymi z Ruchu Oaz Żywego Kościoła nie tylko z całego kraju, ale także spoza granic Polski, braliśmy udział we wspólnej modlitwie, nabożeństwach, Eucharystii, a także wsłuchiwaliśmy się w konferencje wprowadzające nas w temat nowego roku formacji – „Powołani do misji”.

Pan Bóg pozwolił nam jeszcze raz spojrzeć na sprawę naszego powołania indywidualnego, w małżeństwie, rodzinie, we wspólnocie, Kościele, społeczeństwie. Przyjrzeć się zaangażowaniu i odpowiedzialności, a także gorliwości z jaką podchodzimy do służby wszędzie tam, gdzie nas On posyła. Usłyszeliśmy, że powołując nas, daje wskazówki i siły, i nigdy nie pozostawia samych, a na modlitwie, w Namiocie Spotkania daje rozeznanie i światło. Cały ten czas Kongregacji był takim wewnętrznym powrotem do wartości i ważności Namiotu Spotkania w naszym powołaniu.

W Kongregacji Odpowiedzialnych uczestniczyło kilkanaście osób z naszej wspólnoty. Razem z Moderatorem Diecezjalnym DK, ks. Tomaszem Gruszto, Moderatorem Filii Poznańskiej, ks. Piotrem Listowniem, parą diecezjalną DK, Agnieszką i Przemkiem Gazińskimi, wypraszaliśmy dary Ducha Świętego dla czterech osób z naszej wspólnoty, Anny i Macieja Poliwoda oraz Anny i Dariusza Roman, które podczas uroczystych nieszporów przystępowały do Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie. To dla naszej diecezjalnej wspólnoty duma i wielkie święto.

Dziękujemy Panu Bogu za ten czas radości i modlitwy, za możliwość pokłonienia się Jasnogórskiej Pani i zaniesienia do Jej stóp naszych spraw.

Chwała Panu!

Ania i Hubert Kowalewscy

Świadectwo Ani i Darka

W dniach 22.02.24 r.-24.02.24 r. uczestniczyliśmy w 49 Kongregacji Odpowiedzialnych w Częstochowie. Był to dla nas wyjątkowy czas, gdyż przystąpiliśmy do Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Jest to owoc rekolekcji – Oaza Rekolekcyjna Diakoni, w których udało nam się uczestniczyć w Zaniemyślu w czasie 26.12.2023 r.- 30.12.2023 r. Jadąc na rekolekcje nie spodziewaliśmy, że sprawy nabiorą tak szybkiego tempa. Otrzymując formularz zgłoszeniowy małżonków Domowego Kościoła Ruchu-Światło Życie poczuliśmy, że Pan Bóg ma wobec nas swój PLAN. Jeszcze nie wiemy jaki i czy chcemy w tym uczestniczyć?! Jednakże nie mieliśmy żadnych wątpliwości…Zgłosiliśmy swoją gotowość!

Podczas Kongregacji jest zawsze czas na modlitwę, śpiew oraz doświadczenie wspólnoty, która buduje jedność i ubogaca swoich uczestników do bycia świadkami Chrystusa w najbliższym otoczeniu. Podczas nieszporów następuje moment Błogosławieństwa osób, które przystępują do Stowarzyszenia. W czytaniu usłyszeliśmy „Napominamy Was, abyście nie przyjmowali na próżno łaski Bożej”, były to słowa, które poruszyły i zapadły nam mocno w sercu. Wypowiadane słowa: „Pragnę służyć” uświadomiły nam, uczestnictwo w powołaniu do którego zaprasza nas Pan Bóg.

Temat roku 2024/2025 „Powołani do misji” odczytujemy, jako wskazówkę, w którym kierunku mamy podążać i kierować swoją uwagę w najbliższym czasie.

Chwała Panu za ten czas!

Ania i Darek Roman

Świadectwo Agnieszki i Krzysztofa

49 Kongregacja Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie Częstochowa 23-25 luty 2024

Ostatni lutowy weekend spędziliśmy w Częstochowie na 49 Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie. Mieliśmy okazję spotkać się z przedstawicielami wspólnoty naszej archidiecezji, Polski oraz wielu państw świata.

Spotkanie rozpoczęliśmy w piątek wieczorem modlitwą uwielbienia. Cały program tegorocznej Kongregacji skupiał się wokół zbliżającego się nowego roku pracy pod hasłem „Powołani do misji”.

Najbardziej intensywnym dniem była sobota rozpoczęta jutrznią, po której nastąpiło otwarcie wydarzenia i zawiązanie wspólnoty. Na początku zostało przedstawione nowe hasło roku, nowe logo oraz nowa piosenka roku. Program tego dnia był bardzo bogaty , ale szczególnie zainteresowała nas konferencja ks. bp. Szymona Stułkowskiego zatytułowana „Misja Kościoła dzisiaj”. Ksiądz biskup na podstawie biblijnego obrazu ikony uzdrowienia paralityka plastycznie wyjaśnił uczestnikom symbolikę poszczególnych postaci z akcentem na misyjność posługujących. Prelegent nakreślił przestrzenie misji, które pilnie potrzebują troski i odnowy. A są to małżeństwo i rodzina, katecheza parafialna i chrzcielna, rekolekcje ewangelizacyjne, duszpasterstwo dzieci , młodzieży, studentów oraz katechumenat dorosłych. Ksiądz biskup podzieli się z nami swoim świadectwem podjętej misji odnowy Kościoła w diecezji płockiej.

Najważniejszym punktem tego dnia była Eucharystia w Bazylice Jasnogórskiej podczas której ks. bp. Szymon Stułkowski rozdał obrazki z wizerunkiem Pana Jezusa stojącego w bramie pomiędzy niebem i ziemią, którego nogi i ręce były „spętane” kłosem zboża i gałązką winnego krzewu. Na jego kanwie zbudował wygłoszoną do nas homilię.

W godzinach wieczornych uczestniczyliśmy w nieszporach połączonych z błogosławieństwem nowo przyjętych członków Stowarzyszenia Diakonii Ruchu Światło-Życie i UKCHS. Był to dla nas niezwykle wzruszający moment, dwa małżeństwa z naszej archidiecezji na wezwanie ks. Marka Sędka – Moderatora Ruchu Światło-Życie odpowiedziały: Pragnę służyć.

Niedziela to kolejny dzień trwania kongregacji i kolejna ciekawa konferencja pt. „Życie w kluczu powołania” wygłoszona przez ks. Jana Kobaka. Powołanie zostało przedstawione w bardzo szerokim zakresie jako powołanie do przyjaźni z Bogiem, powołanie do życia, powołanie do świętości poprzez przyjęcie Bożego planu w moim życiu.

Cały pobyt w Częstochowie był dla nas pięknym czasem spotkania z Bogiem, Kościołem i Ruchem. Był to czas budowania relacji z naszą szczecińską wspólnotą. Jesteśmy wdzięczni Panu Bogu za ten moment zatrzymania w biegu i odkrywania powołania w Kościele, które dla nas przygotował.

Do dziś brzmią w nas słowa ks. Marka Sędka, że powołanie do misji to powołanie do wiary dającej świadectwo, która silnie łączy życie łaską. Jest to doświadczenie, którego nie można przemilczeć.

Wdzięczni Panu za Wspólnotę Ruchu Światło – Życie

Agnieszka i Krzysztof

Świadectwo Ani i Macieja

Zostaliśmy zaproszeni do wzięcia udziału w 49 Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie, która odbyła się w Częstochowie w dniach 23-25 lutego 2024 r. pod hasłem „Powołani do misji”. W spotkaniu uczestniczyli nie tylko delegaci z Polski ale również z wielu innych krajów, w których istnieje i działa Ruch Światło-Życie.

Do Częstochowy przyjechaliśmy w piątek pociągiem i po zakwaterowaniu poszliśmy na Jasną Górę. Tego dnia uczestniczyliśmy w Eucharystii w kaplicy Matki Bożej, a po niej był wieczór modlitwy uwielbieniowej w auli ojca Kordeckiego. To była taka rozgrzewka i przygotowanie do dnia następnego.

W sobotę rano w czasie jutrzni, odmawianej pod przewodnictwem księdza Bartka Zakrzewskiego, mogliśmy usłyszeć czytanie z księgi proroka Izajasza (1,16-18) – „Obmyjcie się, bądźcie czyści. Usuńcie zło waszych uczynków (…)”. Potem w czasie rozważania Ksiądz zadał nam wszystkim pytanie, z czego my jako Ruch mamy się oczyszczać, czy nie z pretensji, braku przebaczenia, niechęci jeden do drugiego, urazów, zaszłości? Usłyszeliśmy, że to sam Bóg przemawia do nas i żąda abyśmy przestali czynić zło i zaprawiali się w dobrym. Wszyscy jesteśmy powołani do misji i jest to naturalna konsekwencja naszej formacji, od której nie możemy się wymówić. Jednak misje są nam potrzebne po to, aby się nawrócić. Usłyszeliśmy, że nie będzie misji w Ruchu Światło-Życie bez naszej, bez mojej, całkowitej ofiary z siebie. Potrzebne jest moje, każdego z nas, wewnętrzne oczyszczenie.

Przewodniczący liturgii odwołał się do słów sługi Bożego, księdza Franciszka Blachnickiego który w swoich zapiskach z 1961 roku opisywał własną walkę z Hydrą Siedmiogłową – z siedmioma tendencjami, które są uosobieniem starego człowieka w nas:
1) tendencja, aby być bohaterem godnym podziwu i uznania;
2) tendencja, aby przeżywać swoją wartość w odbiciu cudzej świadomości – mieć adoratorów;
3) tendencja, aby być czczonym, tak jak Bóg jest czczony;
4) tendencja, aby rozdymać swoją wartość, swoją sławę;
5) tendencja, aby nie czekać, po co czekać;
6) tendencja złodziejska do przywłaszczenia sobie tego, co się darmo otrzymało;
7) tendencja uzurpatorska do przypisywania sobie godności i funkcji zanim powierzone zostaną nam przez przełożonego.

Te słowa były jak zimny prysznic i po ich odsłuchaniu rzeczywiście w sali wypełnionej po brzegi zapadła głęboka cisza. Trzeba nam się oczyścić, aby pozwolić Panu Bogu się posłać.

Zachęcamy do odsłuchania (www.oaza.pl) całej relacji z kongregacji, bo w tym miejscu nie sposób wszystkiego opisać.

Równie piękna i mocna była katecheza księdza biskupa Szymona Stułkowskiego na temat: „Misja Kościoła dzisiaj”. Do swoich rozważań Ksiądz Biskup posłużył się średniowiecznym obrazem uzdrowienia paralityka. Wszyscy pamiętacie tę scenę, w której przyjaciele (tragarze) spuszczają przez dach przed Jezusem paralityka. Ksiądz Biskup po kolei analizuje ten obraz, a w jego głosie wyraźnie słychać autentyczną troskę o drugiego człowieka oraz odczuwa się postawę odpowiedzialności za powierzoną mu „trzodę”, za cały Kościół.

Słuchając go, odnosi się wrażenie, że z głębi jego serca wypływały rady, których udzielił nam pod koniec konferencji: aby najpierw samemu starać się odnaleźć w tym paralityku, by doświadczyć oczyszczenia, nawrócenia i uzdrowienia; aby nie bać się poszukiwać nowych sposobów pracy duszpasterskiej (co nie znaczy, że należy zarzucać stare); aby rozeznawać, co Pan Bóg chce od nas; aby nie bać się wyśmiania dla Jezusa; aby działać bezinteresownie i umieć pracować zespołowo („duży może więcej”). Trzeba być nam raczej „dyrygentem niż orkiestrą”, nie należy bać się konkurencji, zagrożenia od strony innych, należy dostrzegać ich zalety i talenty. Urzeczywistnianie misji Kościoła dzisiaj wymaga również odwagi w zmianie struktur, bo gdy struktura przestaje być nośna, zaczyna przeszkadzać w dotarciu do Jezusa – tutaj Ksiądz Biskup przypomniał, że paralityka spuszczono przez dach, który wcześniej rozebrano i mogło nawet coś spaść na Jezusa, ale On nie narzekał.

My mamy być owymi tragarzami, którzy przynoszą paralityków do Jezusa i to jest nasza misja w Kościele dzisiaj, ale aby to dobrze robić nie możemy zaniedbywać Namiotu Spotkania – i o tym była kolejna konferencja. Dopiero wejście w relację z Jezusem uzdolni mnie do tego, aby służyć z miłością. Przepiękne rozważanie o tym jak dusza zaprzyjaźnia się z Jezusem – koniecznie odsłuchajcie (sobota od godziny 11:00), a po nim trzy świadectwa, trzech różnych osób, które zechciały podzielić się swoją intymną relacją ze swoim Bogiem, z Jezusem, z Przyjacielem.

Cały program Kongregacji był bardzo bogaty w treści, zarówno kazania na mszach świętych, rozważania Słowa Bożego na nieszporach i jutrzni, konferencje. Uogólniając, można powiedzieć, że niedziela była poświęcona powołaniu. Najpierw była konferencja księdza Jana Kobaka: „Życie w kluczu powołania”, a potem referat programowy księdza Marka Sędka, moderatora krajowego Ruchu Światło-Życie na temat: „Misja, do której Bóg powołuje dziś Ruch Światło-Życie”.

Jednak dla nas osobiście najważniejsza była sobota wieczór, kiedy w czasie nieszporów otrzymaliśmy wraz z innymi uroczyste błogosławieństwo jako nowo przyjęci członkowie Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie. Czas pokaże z jakim skutkiem.

I tu również otrzymaliśmy Słowo z czytania z Drugiego Listu do Koryntian (6,1-4a): Napominamy was, abyście nie przyjmowali na próżno łaski Bożej. (…) Nie dając nikomu sposobności do zgorszenia, aby nie wyszydzono naszej posługi, przez wszystko okazujmy się sługami Boga. Trudne są te słowa, dlatego prosimy o modlitwę czytających, aby wszyscy przyjmujący błogosławieństwo, również księża z Unii Kapłanów Chrystusa Sługi, wydali dobre owoce.

Kongregacja Odpowiedzialnych to nie tylko konferencje i modlitwy, chociaż one są bardzo ważne, to również radość ze wspólnego spędzania czasu z przyjaciółmi, rozmowy w kuluarach, spotkania z dawno niewidzianymi braćmi i siostrami z innych diecezji, z którymi kiedyś przeżywaliśmy wspólnie rekolekcje, pogodne wieczory z naszą delegacją diecezjalną – innymi słowy – doświadczanie wspólnoty. Czy wreszcie, czas spędzony we wspólnocie małżeńskiej w świetle nowego-starego powołania – powołania do misji.

Anna i Maciej Poliwoda
rejon Szczecin – Śródmieście

Msza Św. w rejonie Śródmieście

Fotorelacja

W pierwszą niedzielę Wielkiego Postu w dniu 18 lutego 2024 r. o godz.10.30 odbyła się msza święta rejonowa w kościele pw. Świętej Rodziny przy ul. Królowej Korony Polskiej.

W tej parafii formuje się krąg, do którego należy pięć małżeństw i to one podjęły się posługi podczas tej Eucharystii.
Moderatorem kręgu jest ks. Andrzej Hulka.

Msza Święta została odprawiona w intencji małżeństw z Domowego Kościoła, co wpisuje się w obchody 50-lecia istnienia naszej wspólnoty w Polsce.

Dziękujemy Bogu za nasze małżeństwa i rodziny, za wspólne spotkanie przy Stole Eucharystycznym, za Ruch Światło-Życie i nasze w nim uczestnictwo.

Dziękujemy małżeństwu, które na mszy świętej dało świadectwo wiary i życia charyzmatem. Chwała Panu!

Droga Krzyżowa – Glinna 2024

Fotogaleria – wyk. Grzegorz
Fotogaleria – wyk. Adam
Fotogaleria – wyk. Dariusz
Fotogaleria – wyk. Wiesław

Świadectwo Krystyny

W sobotę 17 lutego br. przeżywaliśmy kolejną już Drogę Krzyżową w Glinnej. Mimo kapryśnej pogody, na tegoroczną Drogę Krzyżową przybyły całe rodziny, małżeństwa, młodzież i dzieci. Podobnie jak w zeszłym roku tak i teraz zaszczycili nas swoją obecnością kapłani opiekujący się kręgami Domowego Kościoła w rejonach naszej archidiecezji oraz moderator diecezjalny Domowego Kościoła Ks. Tomasz Gruszto, moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie ks. Wojciech Koladyński wraz z ks. Piotrem Listwoniem – moderatorem filialnym filii poznańskiej na czele.

Przeżycie Drogi Krzyżowej w plenerze razem z całą wspólnotą wywołuje radość spotkania z osobami, których niekiedy dłuższy czas nie widzieliśmy. Ciepłe słowa przywitania i uściski pokazują jak bardzo człowiekowi potrzebna jest wspólnota. Pokazują także, że jesteśmy razem na tym naszym świecie jako jedna rodzina Boża, chociaż czasami tak bardzo poraniona, ale ufna Panu Bogu.

Punktualnie o godz. 14 z modlitwą na ustach, przy wsparciu diakonii muzycznej ruszyliśmy w drogę. Zatrzymując się przy kolejnych stacjach Drogi Krzyżowej i słuchając oraz kontemplując rozważania uświadomiłam sobie, że mottem dzisiejszego nabożeństwa jest „Kościół żywy”. Żywy, a więc taki w którym, wierzący gromadzą się wokół Chrystusa i napełniają Duchem Świętym, a dzięki Jego obecności taka wspólnota staje się źródłem jedności i poczuciem wspólnoty między wierzącymi.

W związku z tym osoby konsekrowane i wierni świeccy dzielą się odpowiedzialnością za wspólnotę i wzajemnie się inspirują do działania dla jej dobra. Zatem wszyscy jesteśmy jak naczynia połączone, a nasze zaangażowanie w rozwój tego Kościoła jest dziś nieodzowne. Widząc to co dzisiaj dzieje się w Kościele Chrystusowym nasuwa się pytanie: Na ile jestem zaangażowana/y w budowanie ”Żywego Kościoła” i co mogę jeszcze zrobić?

Podążając dalej od stacji do stacji w rozważaniach coraz częściej pojawia się słowo „nawrócenie”.
W swoim życiu każdy przeżywa jakieś upadki, osamotnienie, cierpienie i ból, rozgoryczenie, złość, brak opanowania… ale nigdy człowiek nie jest sam, gdyż może łączyć swoje doświadczenie z Chrystusem i z Jego Drogą Krzyżową. Może łączyć swoje doświadczenie z Chrystusem, ale czy tego chce?

A może w trudnych chwilach i przeciwnościach losu boi się zaufać Chrystusowi i jak Piotr mówi nie znam cię Panie? Do głowy ciśnie się wiele takich i innych pytań, ale jedno jest pewne – z Drogi Krzyżowej Pana Jezusa możemy czerpać siły aby w chwili upadku móc powstać i dalej podążać do celu, jakim jest zbawienie! Coraz bardziej dostrzegam heroizm Boga – człowieka. Dostrzegam, wielką cenę za jaką człowiek został odkupiony i jak wielką miłością obdarzył ludzi Bóg w Jezusie Chrystusie.

Wielkim dobrodziejstwem przebytej drogi było moje skoncentrowanie się i przeżycie jej w cichości serca razem ze swoimi myślami.

Chwała Panu.

Krystyna Zawal

Świadectwo Wiesława

Właściwie to nie wiem czy jest o czym pisać.

Dla mnie to głównie troska o sprawy techniczne (tekst, mikrofon, tonacja, gdzie stajemy itd.) trudno wejść w przeżywanie męki Pańskiej…

To jak oddanie tego co chciałbym przeżyć i ofiarowanie innym w nadziei że przyniesie to jakieś dobro.

Wiesław.

Świadectwo Krystyny i Janusza

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.

17 lutego 2024 całą Wspólnotą Ruchu Światło Życie, po raz kolejny w okresie Wielkiego Postu spotkaliśmy się w Glinnej (wśród budzącej się do życia wiosny) na Drodze Krzyżowej, aby przejść z Jezusem Chrystusem cierpiącym i dźwigającym Krzyż.

Św. Jan Paweł II powiedział że „małżeństwo jest drogą świętości nawet wtedy, gdy stanie się Drogą Krzyżową”. Rozważając poszczególne stacje Drogi Krzyżowej czasem utożsamiamy się z Panem Jezusem a czasem niestety, z tymi, którzy Go na śmierć skazali. Rozważając poszczególne stacje, przyjmujemy Boże błogosławieństwo na drodze do świętości każdego z nas żyjącego w małżeństwie, zobaczmy nasze zmagania z dobrem i złem, codzienne wybory miedzy miłością, a wszystkim, co jest jej przeciwieństwem. Droga Krzyżowa jest darem miłosierdzia Pana Jezusa, zwłaszcza, gdy przeżywamy w małżeństwie trudności. Ufamy w swego rodzaju zmartwychwstanie naszego małżeństwa jeszcze tu na ziemi i radujmy się zapowiedzią zmartwychwstania każdego z nas po śmierci.

Diakonia Muzyczna poprzez śpiew pieśni wprowadziła nas w nastrój zadumy „Zadrżyj ma duszo oto Stwórca świata został skazany na śmierć przez Piłata. Za twoje grzechy Życie swe syn Boży na krzyżu łoży”. Piękne i głębokie rozważania poszczególnych stacji Drogi Krzyżowej poprowadziły poszczególne Rejony, Diakonie, Młodzież w obecności licznie zgromadzonych Kapłanów za co, im serdecznie dziękujemy. Krocząc ścieżkami leśnymi w błocie za Krzyżem mogliśmy sami go ponieść, co bardzo poruszyło nasze serca.

Żywy Kościół to zadanie dla nas Wszystkich, nośmy swoje brzemiona wzajemnie, ciesząc się swoją obecnością, realizując zobowiązania, wzrastając w naszej formacji Domowego Kościoła, byśmy byli żywymi Jego członkami.

Jesteśmy wdzięczni że mogliśmy uczestniczyć w Drodze Krzyżowej w Glinnej w Roku Jubileuszu 50-lecia naszej Wspólnoty Domowego Kościoła. Pomimo refleksji i zadumy był to czas radości ze spotkania z tak liczną Wspólnotą.

Chwała Panu

Krysia i Janusz

Świadectwo Marii i Leszka

Okres Wielkiego Postu jest dla nas zawsze nowym początkiem naszego chrześcijańskiego życia..kiedy myślimy o rozpoczęciu tego ważnego czasu to zawsze pojawia się wielka nadzieja ..ile dobra przez te czterdzieści dni Pan Bóg zasieje w naszym sercu? (oczywiście przy naszej chęci i otwartości).

W tym roku dane nam było, aby po raz pierwszy od 14 lat trwania we Wspólnocie uczestniczyć w Diecezjalnej Drodze Krzyżowej w Glinnej. Choć warunki bycia w tym miejscu były bardzo niesprzyjające, ponieważ nasze córki w tym czasie bardzo się rozchorowały, postanowiliśmy, że chcemy tam dotrzeć i przeżyć ten czas z naszą ukochaną wspólnotą – wspólnotą która gromadzi się, by wspólnie z nami przeżywać mękę naszego Pana. Bóg podczas tej drogi krzyżowej powiedział wiele pięknych słów do nas, często słyszeliśmy zaproszenie do tego, aby trwać przy nim pomimo trudu, cierpienia i lęku.

W czasie rozważań kilka razy słyszeliśmy od naszych bliskich znajomych, że pięknie tu dziś, ale pogoda nie dopisała.. a w naszym odczuciu pogoda tego dnia było idealnie dopasowana do sytuacji, potrzebny był ten trud deszczu i zimna, by może choć w malutkim stopniu spróbować poczuć trud Jezusa Chrystusa.. a przecież wiemy, że ten trud który on niósł podczas swojej drogi krzyżowej to jest ból nie do opisania.

Słowa, które usłyszeliśmy w czasie rozważań były nam bliskie ponieważ odnosiły się do życia naszego w małżeństwie i życia rodzinnego. Pan Bóg jest dla nas nieskończenie dobry, daje nam po raz kolejny w naszym życiu możliwość na nowe odrodzenie.. daje nam nową szansę! Czy chcemy z tego brać i korzystać? Czy chcemy, aby to był ten wyjątkowy post? Czy on w końcu odmieni nasze życie? Czy będziemy o tym myśleć i planować? Czy może w końcu przestaniemy mówić o zaufaniu i oddaniu, tylko to autentycznie zrobimy? Wiele pytań pojawiło się w czasie tej drogi – czy na któreś z tych pytań odpowiemy „tak” ? Dziś jest czas na nasz ruch, a Pan Jezus stoi obok z otwartymi ramionami i czeka, aż wykonamy ten mały krok.

Maria i Leszek