Świadectwo Bożeny i Józka
W dniu 9 grudnia 2023 roku, wspólnota DK z rejonu Pogodno, spotkała się na ADW w parafii Św.Ottona z Bambergu.
Ucieszyliśmy się, że ponad 40 osób spotkało się z Bogiem i ze współbratem
i razem pochyliło się nad tematem „Kościół jako wspólnota”.
Po zawiązaniu wspólnoty i poproszeniu o asystencję Ducha Św., ks. Krzysztof Żuk (moderator kręgu rejonowego) wprowadził nas w zagadnienie, zaznaczając, że musi to zrobić w pigułce, gdyż temat ten jest bardzo obszerny, a najlepiej przedstawiają go, wielotomowe dokumenty Soboru Watykańskiego II. Jak przy tym zaznaczył to ks. Krzysztof, tematem tym zajmował się przez cały okres studiów w Seminarium.
W swych rozważaniach opierał się na zaproponowanych materiałach ks. Franciszka Blachnickiego.
Ks. Krzysztof przedstawił historyczne „obrazy przewodnie” kościoła.
Wspomniał , że kościół był przedstawiany jako: „STATEK”, „TWIERDZA”, „WINNICA PANA”,
„OBLUBIENICA PEŁNA CHWAŁY”, „MIASTO POŁOŻONE NA GÓRZE”.
Dzisiaj „obrazem przewodnim” Kościoła jest określenie „COMUNIO” czyli „WSPÓLNOTA W CHRYSTUSIE I DUCHU ŚWIĘTYM”.
Kościół jako wspólnota ma 2 wymiary:
wertykalny: BÓG – CZŁOWIEK
horyzontalny: CZŁOWIEK – CZŁOWIEK
Ks. Krzysztof podkreślił, że punktem wyjścia do zrozumienia Kościoła jako wspólnoty jest tajemnica Trójcy Św. jako relacja 3 osób przepełniona miłością doskonałą.
Wpierw musi zaistnieć relacja wertykalna Bóg-człowiek, by we wspólnocie mógł zaistnieć wymiar horyzontalny człowiek-człowiek. Wszystko odbywa się to dzięki działaniu Ducha Św., upodobniającego nas do Chrystusa i uzdalniającego do miłości Agape.
W tym momencie Ks. Krzysztof przytoczył obraz dwóch sąsiadek, które pokłóciły się.
Następnie obie przystąpiły do sakramentu pokuty a po nim przystąpiły do komunii św.
Jednak żadna z nich nie wybaczyła w sercu i nie poprosiła o wybaczenie.
Jak zaznaczył ks. Krzysztof, czy rzeczywiście Chrystus był w każdej z tych osób i był sam ze sobą skłócony? Czy te dwie sąsiadki rzeczywiście tworzyły w tym momencie żywy kościół ?
Czy może każda z nich poprzez swoją postawę, „zabiła” Chrystusa w momencie przyjęcia jego Ciała?
Ten przykład wzbudził w nas refleksję ile razy były takie sytuacje w naszym małżeństwie, w rodzinie czy we wspólnocie?
Czy pamiętamy o słowach wypowiedzianych przez Chrystusa „Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim.”
Oczywiście ks. Krzysztof omówił także cechy ruchu eklezjalnego, ale z racji ograniczonego czasu , tylko skrótowo.
Po konferencji była praca w grupach. I tak jak wcześniej, na pracę w grupach było za mało czasu na tak szeroki temat jakim są „Elementy wspólnot eklezjalnych”.
W pracy w grupach omówiono tylko działania , nie zdążyliśmy omówić jakie elementy są obecne a jakich brak. Pragniemy podzielić się tylko wybranymi przez uczestników działaniami dla każdego wymiaru:
Słowo Boże – życie Słowem Bożym i zastosowanie go w życiu codziennym (większa życzliwość)
Modlitwa – modlitwa systematyczna, wspólna intencja
Metanoia – Podjęcie reguły życia i jej wypełnianie, namiot spotkania jako światło do rozwiązywania problemów
Agape – wzajemne znoszenie siebie, przebaczanie
Liturgia – świadome i czynne przeżywanie liturgii
Jedność – wspólna organizacja i spotkania z innymi wspólnotami, dążenie do wspólnego celu różnymi drogami
Uczestnictwo w misyjnej, ewangelizacyjnej świadomości Kościoła – dawanie świadectwa w życiu codziennym.
Po spotkaniach w grupach , by zachęcić innych do rozważenia włączenia się w dzieło KWC, złożyłem swoje świadectwo w którym opowiedziałem m.in. o owocach naszego (wspólnego z żoną) daru abstynencji od alkoholu oraz wspomniałem o różnych zniewoleniach we współczesnym świecie (hazard, seks, zakupy, internet, media społecznościowe, moda, narkotyki i inne używki ).
Następnym punktem spotkania był Namiot Spotkania – przed Najświętszym Sakramentem.
Szczytem spotkania była Eucharystia uczestników ADW wspólna z wiernymi parafii.
W homilii ks. Krzysztof zaznaczył, że w każdym człowieku wierzącym, ma umierać fałszywy obraz Boga, po to by być awangardą Kościoła. A będziemy awangardą, gdy będziemy się wciąż coraz bardziej upodobniali do Chrystusa, czyli:
kochali – jak Chrystus.
towarzyszyli bliźniemu – jak Chrystus.
cierpieli – jak Chrystus.
Spotkanie zakończyła agapa, podczas której był czas na swobodną wymianę myśli , refleksji czy podzielenie się życiem i radością spotkania.
Bożena i Józek